Publikacja prof. Morawca poszerza granice polskiej literatury obozowej. Ujmowano ją dotąd zbyt wąsko. Zadecydowały o tym: polityka, ideologia, deficyt wiedzy historycznej, brak kwerend literaturoznawczych oraz emocje, a nierzadko manipulacje związane z określeniami obóz koncentracyjny i obóz zagłady. Początkowo ograniczano ją do literatury lagrowej (dotyczącej niemieckich nazistowskich obozów koncentracyjnych i ośrodków zagłady), z czasem włączono do niej literaturę łagrową (odnoszącą się do obozów sowieckich, zwłaszcza obozów pracy przymusowej). Okazuje się jednak, że jest ona obszerniejsza i bogatsza.

Na książkę składają się minimonografie piśmiennictwa polskiego dotyczące konkretnego obozu lub typu obozów. Rozdziały poświęcone literaturze łagrowej (Sołowieckiemu Obozowi Specjalnego Przeznaczenia) i lagrowej (Konzentrationslager Buchenwald) poszerzają istniejące ustalenia. Kolejne dotyczą sfer nieprzebadanych: literatury odnoszącej się do obozów polskich – sanacyjnego Miejsca Odosobnienia w Berezie Kartuskiej oraz komunistycznego Centralnego Obozu Pracy w Jaworznie i Obozu Pracy w Łambinowicach, hiszpańskiego (frankistowskiego) Campo de Concentración de Miranda de Ebro oraz japońskiej Jednostki 731 i jej ośrodka badawczego w Pingfang, obejmującego, oprócz laboratoriów i oddziałów produkcji broni chemicznej i bakteriologicznej, więzienie, komorę gazową, krematoria.

Książka stanowić ma impuls do dalszego penetrowania nieznanych i niewystarczająco rozpoznanych obszarów polskiej literatury obozowej, zestawiania ich ze sobą, porównywania, a następnie, poprzez usytuowanie rodzimych dokonań w kontekście innych literatur narodowych, do wykreślenia mapy światowej literatury obozowej.

Więcej informacji na temat monografii można znaleźć na stronie wydawnictwa Routledge.