Lidia Ignaczak

W Uniwersytecie Łódzkim od listopada 1985 roku – początkowo w Katedrze Współczesnego Języka Polskiego, kierowanej przez prof. dr hab. Witolda Śmiecha; od grudnia 1985 r. w Katedrze Literatury Polskiej Oświecenia, Pozytywizmu i Młodej Polski, kierowanej przez dr. hab. Ryszarda Wierzbowskiego; od 1988 roku do 2015 roku w kierowanej przez prof. dr. hab. Wiesława Pusza Katedrze Oświecenia i Literatury Stosowanej; przez dwa kolejne lata w Katedrze Literatury i Tradycji Romantyzmu, kierowanej przez prof. dr. hab. Jacka Brzozowskiego; obecnie – w Zakładzie Literatury i Tradycji Romantyzmu, kierowanej przez dr hab. prof. UŁ Krystynę Pietrych.

Formy aktywności katedralnej i wydziałowej:

• Od października 2017 roku: Zastępca Dyrektora Instytutu Filologii Polskiej i Logopedii
• Od roku 2007 do dzisiaj: członek Rady Programowej Studiów Doktoranckich
• Od roku 2007 do dzisiaj: Sekretarz Studiów Doktoranckich Języka Literatury i Kultury
• Od roku 2007: opiekun specjalizacji Literatura stosowana
• Od roku 2007 do dzisiaj: koordynator pracy dydaktycznej w Katedrze Literatury i Tradycji Oświecenia; Katedrze Oświecenia I literatury Stosowanej; Katedrze Literatury i Tradycji Romantyzmu, Zakładzie Literatury i Tradycji Romantyzmu
• Lata 2000 – 2007: członek Rady Dydaktycznej Polonistyki czuwającej nad wprowadzaniem zmian programowych i sprawnym przebiegiem studiów w systemie ECTS

Poza uczelnią:

• wykładowca w Uniwersytecie Trzeciego Wieku
• członek Łódzkiego Komitetu Okręgowej Olimpiady Języka Polskiego i Literatury

Zainteresowania naukowe i dydaktyczne kształtowały się już w trakcie studiów polonistycznych na Uniwersytecie Łódzkim, pod okiem prof. dr hab. Krystyny Poklewskiej. Napisana wówczas praca magisterska na temat współczesnych inscenizacji Dziadów A. Mickiewicza i Kordiana J. Słowackiego była początkiem, trwającej do dzisiaj, interdyscyplinarnej przygody: rozpoznawania związków między literaturą i muzyką, badania sposobów funkcjonowania form słowno–muzycznych w teatrze XVIII – XX wieku, tropienia możliwości partyturowego zapisu projektów spektaklu i rejestrowania kolejnych jego realizacji, ustalania zależności między polskimi i paryskimi kabaretami (ze szczególnym uwzględnieniem form melicznych).

Wybrane publikacje:

• TAK ZWANA „WENECJANKA” HIPOTEZY DOTYCZĄCE ATRYBUCJI I KULTUROWEGO OBIEGU WŁOSKIEJ MELODII POPULARNEJ W DOBIE OŚWIECENIA, „Pamiętnik Literacki” CXI, 2020, z. 1, s. 137-169.
• Słowno-muzyczne widowisko składankowe jako palimpsest kulturowy – na przykładzie Niech no tylko zakwitną jabłonie Agnieszki Osieckiej, „ACTA UNIVERSITATIS LODZIENSIS” Folia Litteraria Polonica 1(tom 52: Muzyka i muzyczność w literaturze, pod red. Jerzego Wiśniewskiego) 2019, s. 425- 444.
  
• Od les goguettes do kabaretów, czyli o zależnościach między francuską i polską piosenką kabaretową w latach 1881-1911, „Prace Polonistyczne”, seria LXXII, 2017, s.165-181.
• Tęsknota za Chat Noir i Mirliton. Wokół legendy paryskich kabaretów, ŚWIATOPOGLĄDY MODERNIZMU, pod red. Katarzyny Badowskiej i Karoliny Kołodziej, Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica, T. 33, 2016 nr 2, 279-308.
• Teatralne Boyowanie (1). Miejsce francuskiej farsy w polskim teatrze międzywojennym z perspektywy recenzenta – Tadeusza Żeleńskiego (Boya), „Prace Polonistyczne”, seria LXX, 2015, 101-117.
• Pod urokiem piosenki – o twórczości Juliana Tuwima dla kabaretu, teatrów i filmu, „Czytanie Literatury” 2014 nr 3, s. 81-95.
• Pod urokiem piosenki – o twórczości Juliana Tuwima dla kabaretu, teatrów i filmu, „Czytanie Literatury” 2014 nr 3, s. 81-95.
• Talent w teatrze zazdrości, „PRACE POLONISTYCZNE” Seria LXIX (2014), Łódź, s. 65 – 83.
• „Na przyczepkę”, czyli Konstantego lldefonsa Gałczyńskiego przygody z kabaretem, „Prace Polonistyczne” LXVII, 2012, s. 157-210.
• Wieczory teatralne Adolfa Rudnickiego, „Prace Polonistyczne” LXV, 2010, s. 125 – 159.
• Jerzy Kazimierz Poradecki (1942 – 2008), w: Słownik badaczy literatury polskiej, pod red. Jerzego Starnawskiego, T. X, Łódź 2009, s. 205 – 209.
• Drogi ku świętości. Dzieje Tomasza Becketa w dramaturgicznej interpretacji Thomasa Stearnsa Eliota i Jeana Anouilha, w: Dramat w historii. Historia w dramacie, pod red. K. Latawiec, R. Stachury – Lupy, J. Waligórskiego, przy współpracy E. Łubieniewskiej, Kraków 2009, s. 263 – 275.
• Tuwimowski romans z piosenką, w: Julian Tuwim. Biografia. Twórczość. Recepcja, pod red. K/. Ratajskiej i T. Cieślaka, Łódź 2007, s. 252 – 269.
• W podróży po Szpargalii. Palimpsestowe czytanie śpiewników teatralnych Józefa Cybulskiego, Łódź 2007.